بررسی تاثیر ریسپریدون در درمان اتیسماوتیسم

ریسپریدون در پایداری رفتار و افکار فرد مبتلا اثر بخش است. البته اثر تسکین بخشی کم تری نسبت به داروهای ضد جنون دارد و اختلالات حرکتی کم تری نیز ایجاد می‌کند. برای کسب اطلاعات بیش تر در زمینه داروهای ضد روانپریشی کلیک کنید. ریسپریدون به گروه داروهای ضد روان پریشی آتیپیکال تعلق دارد.

در کودکان بالای 13 سال، ریسپریدون باید به میزان 0.5 میلی گرم یک بار در روز شروع شود و می تواند با افزایش 0.5 یا 1 میلی گرم در روز به عنوان تحمل به دوز توصیه شده 2.5 میلی گرم در روز افزایش یابد. ریسپریدون برای کودکانی که بیش از 5 سال سن دارند، باید با دوز 0.5 میلی گرم در روز آغاز شود و به تدریج افزایش بیاید. در صورتی که وزن کودک کم تر از 20 کیلو گرم باشد، دوز دریافتی برای شروع دوره درمان با 0.25 گرم آغاز می گردد و به تدریج با نظر پزشک افزایش می یابد. برای کسب اطلاعات بیش تر در زمینه درمان اوتیسم کلیک کنید.

داروهای ضد قارچی مثل فلوکونازول ، آنتیروکونازول و کتوکونازول هنگام مصرف با ریسپریدون همچنین باعث سوختن ریسپریدون توسط کبد می شوند که به نوبه خود سبب افزایش سطح خونی می شود خطر واکنش های جانبی ریسپریدون پیدا می شود. پیش از مشورت با پزشکتان از قطع ناگهانی دارو بپرهیزید زیرا ممکن است پزشکتان بخواهد دوز دارو را ابتدا به ارامی کاهش دهد و بدین حالت از بروز عوارض جانبی و وخامت وضعیت بیمار پیشگیری میکند . خواب آلودگی، افزایش میزان ضربان قلب، احساس سبکی در سر، ضعف و بی قراری در عضلات حرکتی چشم ها، آرواره، گردن و دهان از نشانه های مصرف دوزهای بیش از اندازه هستند.

6- عارضه دیکسینزی دیررس بعد از مصارف طولانی مدت دارو رخ می دهد. ممکن است ماهها یا سالها بعد بروز کرده، خود ریسپریدون به خود برطرف شود یا با قطع دارو ادامه یابد. 5- در کودکان ِ در خود فرو رفته ی (اوتیستیکِ) بین شش تا هفده سال که در ارتباط عاطفی و معاشرت با دیگران ناتوانند ،برای کنترل قشقرق و ناسازگاری و خودزنی . پژوهش‌های آینده باید شامل حجم نمونه‌های کافی و بزرگ باشند تا تفاوت‌های