Hoewel in onze dagen de term bodybuilding is normaal gesproken niet geassocieerd met het klassieke Griekenland, probeerden de pioniers ervan op Pericles 'tijdgesneden kanonnen te lijken. Er is gedurende de 20e eeuw iets gebeurd met de esthetische ambities van bodybuilders; iets dat niet vergezocht lijkt om tot op zekere hoogte verband te houden met de Marvel-superhelden en hun invloed op de iconografie van onze tijd. Ronnie Coleman, dat is zeker, heeft weinig of niets te maken met de droom van de overgrootvader van de spier.

Een stroming waarvan wordt gezegd dat deze natuurlijk en gezond is, wordt meer zichtbaar in bodybuilding, en misschien ook in gevaar, de spier van steroide shake en erytropoetine-vlag; Misschien is het doel niet langer om een ??enorme popcorn te worden met perfecte symmetrie en wat brouwen in de ingewanden van sportscholen is een terugkeer naar de tijden van Sandow .

De sterke Pruisische

Eugen Sandow, een negentiende-eeuw bodybuilding pionier, werd verbluft door het idee van reincarnatie in Grieks marmer en kwam in 1894 uit met het resultaat van zijn inspanningen in een korte film, gefilmd door Edison Studios. Eugen, wiens echte en Pruisische naam was Friedrich Wilhelm Müller , kwam om een ??solide roem en vriendschap te veroveren George V van Engeland zelf, die hij onderwees in de principes van de fysieke cultuur.

Sandow wordt gecrediteerd met het organiseren van de eerste grote bodybuildingwedstrijd die bekend is, waarvan de finale geadverteerd wordt als De grote wedstrijd , vond plaats in de Royal Albert Hall in 1901, met de heer Arthur Conan Doyle als een van de juryleden. Daar werd alleen gezocht naar de verhouding en harmonie van de lichamen. Het waren verschillende tijden. Het waren andere spieren en andere farmaceutische laboratoria.

Van museum tot kiosk

cul3. mishimaEen lange tijd later, Yukio Mishima , misschien wel de meest gecultiveerde bodybuilder die ooit voet op aarde heeft gezet, zou het gebrek aan een opbeurende traditie van lichaamsschoonheid in Japan betreuren. Zoals hij uitlegde Spirituele lessen voor jonge Samurai , Het boeddhisme verachtte altijd het materiele deel van de mensen en de rijzende zon beschaving moest zich vestigen in de afwezigheid van Apollo en Venus. Mishima zou een persoonlijke synthese maken van Oost en West in zijn denken en in zijn eigen vlees, gesneden met ijzeren training totdat het iets moois werd om te vernietigen. Het lot van Yukio's buikspieren, zie je, was om te worden gekraakt door een katana, kijkend naar de ingewanden die eruit komen in een bloederige puinhoop. Dingen van poezie.

Het oude Europa was echter gebouwd op Grieks-Latijns erfgoed en zijn fascinatie voor de naakte figuur; een erfenis die Sandow symbolisch in het eerste jaar van de 20e eeuw heeft hersteld. Maar naarmate de tijd verstreek, dwaalden de idealen van bodybuilding met dezelfde snelheid weg van de steenachtige proporties naarmate ze dichter bij de Marvel-strips kwamen. De lange weg van Polycletos naar Jack Kirby werd gereisd door de mannen die gewichten tilden en zichzelf vervolgens maten aan delen; een pad van twijfelachtige terugkeer, waarin Alan P. Mead , Jack Delinger , Charles Atlas , Steve Reeves , Arnold Schwarzenegger enRonnie Coleman ; dorsale en quadriceps zwelling elk jaar een beetje meer, elke contractie, elke aanvulling.

En dan was er nog de kwestie van het intellect. Het oude streven kwam tegemoet Juvenal's gezegde over mens sana , en een van de inspirerende figuren van de vroege bodybuilding was de afstandsbediening Milon van Croton , kampioen worstelen bij Olympia, bull-lifter en leerling van Pythagoras . Zelfs in de tijd van de sterke Sandow bracht een toekomstige Nobelprijswinnaar zijn jeugd door met het ontwikkelen van spieren in een sportschool in Zaragoza. Santiago Ramón y Cajal bereikte zo een indrukwekkende lichaamsbouw om zich bij zijn medische wijsheid aan te sluiten en te gebruiken in zijn straatgevechten, en hij zou altijd de voordelen van gedwongen gymnastiek verdedigen.

Maar zulke volmaakte vakbonden leken ook buiten de bedoelingen van bodybuilding in een late twintigste eeuw. De bodybuilder was veranderd in een ander soort wezen: een wirwar van hormonen en steroiden in constante strijd voor gigantisme. Dat was alles. Zoals in de beste families, van de postulaten van de grootouders, geworteld in de klassieke wereld, was het niet bekend of wilde het niet weten. Het had het schandelijke stuk bedekt tussen de uitstekende Milon van Croton en de smakelijke bowlingbaan die als een gorrino was geanaboliseerd. En op dat punt van de reis waren we.

De noodzakelijke zeldzaamheid

Het verlaten van de piltechnologie zou nu het uitsterven van een soort met zich meebrengen. Iemand die zo klinkend en gepast is in de heroische en superheldenfilm dat hij waarschijnlijk zijn noodzaak heeft verdiend: de huidige kijker zou een Samson zo leeggelopen als de Victor Mature dat Hedy Lamarr overgehaald in 1949. Nu moet Simson Simson zijn, en Thor moet Thor zijn, en de narratieve nauwkeurigheid vereist respect voor de grootte van de biceps als ze een karaktereigenschap zijn.

De samenvloeiing van spier-exhibitionisme met de Marvel-tekeningen werd eind jaren zeventig voltooid met de televisieserie The Incredible Hulk . EEN Bruce Banner incarneerde een acteur Bill Bixby , maar de zaak was om een ??overtuigend lichaam te geven Deeg : Lou Ferrigno , met een track record op dat van de bodybuilding , plantte zijn bijna twee meter lange farmacopee in elke transformatie: gescheurd overhemd, de wonderbroek van Banner en een pijnlijk louche, groenachtige pruik. Daarna moest hij gewoon grommen en zichzelf er sterk en gevaarlijk uit laten zien.

Er zijn echter maar weinig meer buitenaards dan de Hulk en een bodybuilder. Het groene monster was een vernietigende spawn, een zorgeloze titan en de paarse pantacas, een vulgaire toevoeging voor decorum. Bodybuilding, aan de andere kant, presenteert individuen van honderdtwintig kilo die zichzelf behandelen alsof ze een nieuwe Lamborghini zijn, die dit stipje hier uitwist en dat kleine haar daar verwijdert. Strikt esthetisch. De fysieke prestaties worden niet verwacht en staan ??ook niet voor de jury om uitbarstingen van spiergroepen te veroorzaken. Een bodybuilder is zijn eigen met medicijnen gepolijste stenen beeld en hij houdt het allemaal buiten.

cul8. ronnie colemanDe extreme beoefenaar, die van biceps als boten ondersteboven gekeerd, wordt vandaag in de beschimmelde categorie geek geplaatst, omdat dit de tijd is van openbaar stigma in spitsuur . Een excentrieke oude man krijgt nog een behandeling, en dus de zeldzaamheid van Ludwig II van Beieren , die een loom en fantasievol sprookjeskasteel liet bouwen, worden gerespecteerd en hij heeft medelijden met een dromerige en gekwelde ziel.

Misschien zouden we dan een zekere eerbied hebben voor mannen die driehonderd jaar geleden hadden geprobeerd hun lichaam enorm te maken, hun spieren te vergroten tot ze bijna onsamenhangend waren en drankjes in te nemen; We zouden de tekeningen van de illustratoren van die tijd bewonderen en ons de onmogelijke eeuwen ervoor laten zien John Buscema . Alles heeft lang genoeg zwaartekracht en glans nodig, omdat in onze geest het verre verleden een voorname plaats is. Een plek zonder veelhoekige boeven.

Gewend aan overdaad, zouden we een wereld vinden zonder pecs en absurde deltoiden vreemd. We hebben je paranormale aanwezigheid bijna nodig om ons te feliciteren dat mensen alles van zichzelf kunnen doen. Dat van de Amerikaanse droom . Als er mensen zijn die hun lippen pneumatisch willen maken, zijn zij de lippen. Als iemand besluit zelf een kattengezicht te tatoeeren en zijn tanden te slijpen, doe dat dan tatoeages en scherpe. Als wat anderen willen, kortom, een dij van een meter zeventig perimeter is, wees dan de dij. Laat serratus een bergketen zijn en hamstrings een mast van opgeblazen vlees.

De rest van ons zal op enige afstand zitten kijken.